Griet vertelt hoe wandelen haar hielp omgaan met haar MS-diagnose

Met het initiatief MS-Express roept MS-Liga Vlaanderen tijdens de maand mei iedereen op om elke dag te wandelen en zoveel mogelijk kilometers in te zamelen. Want: wandelen is gezond én je steunt er mensen met MS mee. Wij spraken met Griet, ambassadeur van het project, persoon met MS én fervent wandelaar.

Of je het nu doet om je hoofd leeg te maken, voldoende te bewegen of van de buitenlucht te genieten: elke wandelaar heeft wel zo zijn redenen om die wandelschoenen aan te trekken. Zo ook Griet. Zij kreeg in 2021 de diagnose MS (multiple sclerose, een chronische ziekte waarbij de hersenen en het ruggenmerg worden aangetast) en ontdekte dat wandelen haar helpt om om te gaan met haar kopzorgen. “Hoewel ik een enorme positivo ben, nemen de ‘wat als’-gedachten af en toe de bovenhand. Dan weet ik dat het tijd is om een wandeling te doen”, aldus Griet. Naar aanleiding van MS-Express, een wandeluitdaging van MS-Liga Vlaanderen in de maand mei, vertelt ze openhartig over hoe wandelen haar leven veranderde.

“Toen ik drie jaar geleden te horen kreeg dat ik MS heb, kwam dat nieuws als een donderslag bij heldere hemel. Ik was fulltime aan het werk, had een bruisend sociaal leven en keek er enorm hard naar uit om samen met mijn dochtertje fantastische herinneringen te maken. Dat ik van de ene dag op de andere te horen zou krijgen dat ik een ongeneselijke ziekte heb, had ik als 37-jarige spring-in-‘t-veld niet zien aankomen.”

Wandelen om tot rust te komen

“Nadat ik mijn linkerarm plots niet meer kon gebruiken volgden een heleboel neurologische tests, waarbij het woord ‘MS’ voor de eerste keer werd uitgesproken. Ook toen maakte ik me nog geen zorgen: ik was jong en voelde me goed, dus waarom zou ik? Toen de diagnose een paar maanden later uiteindelijk toch gesteld werd, heb ik mijzelf voldoende tijd en ruimte moeten geven om dat nieuws en het verdriet, de angst en boosheid te verwerken. Het is tijdens dat anderhalf jaar dat ik ontdekte dat wandelen een helend effect op me heeft.”

“Toen ik mijn dochter op een mooie lentedag in 2021 naar school bracht, keerde ik niet meteen huiswaarts om vanuit de zetel te Netflixen, maar wandelde ik een ommetje. Dat deed zoveel deugd! Wat daar op die bewuste dag als een van mijn eerste impulsieve beslissingen in máánden leek, groeide uiteindelijk uit tot een gewoonte, passie én een manier om tot rust te komen. Sindsdien probeer ik, als mijn lichaam het toelaat, elke dag een wandeling te doen. Dat ritueeltje komt niet alleen mijn fysieke, maar ook mijn mentale gezondheid ten goede: het is de enige manier waarop ik mijn hoofd even volledig kan leegmaken."

"Door in de natuur te wandelen, leerde ik opnieuw te genieten van de schoonheid in kleine dingen, zoals het gefluit van vogels of de zonnestralen die je gezicht van een warme gloed voorzien. Die kleine gelukjes leerden me dat het leven, ondanks mijn ziekte, wel nog steeds ongelooflijk mooi is, en om de negatieve gedachten die soms door mijn hoofd spoken helemaal los te laten. Ik zou het niet meer kunnen missen.”

Wandelen om sociaal te blijven

“MS is geen spierziekte, wel een neurologische ziekte, maar in beweging blijven is voor veel lotgenoten toch makkelijker gezegd dan gedaan. Ons hele lichaam wordt vanuit de hersenen gestuurd, en als die communicatie niet meer in orde is, voel je dat ook in de rest van je lijf. Ik heb bijvoorbeeld vaak last van mijn spieren, waardoor ik trager stap dan vroeger. Ik haal wel nog steeds een gemiddelde van 6 kilometer per uur, dus ik prijs me gelukkig, want ik haat slenteren (lacht). Aangezien ik nog goed te been ben, ga ik vaak alleen op wandel, maar op wandelroutes die langer dan 10 kilometer zijn neem ik voor de zekerheid altijd iemand mee. Je weet maar nooit. Het is trouwens ook de ideale manier om sociaal te blijven. Omdat uitgaan en in grote groep afspreken veel energie vergt, is dat sinds de diagnose moeilijker geworden. Wandelen daarentegen geeft net energie: je bent in beweging, krijgt extra zuurstof, zit in de natuur,… Door al wandelend af te spreken, kan ik mijn vriendschappen toch onderhouden.”

“Hoewel vrienden en familie wel vaker ‘ik begrijp het’ zeggen, is het voor mensen in een gezond lichaam heel moeilijk om te begrijpen hoe het voelt om MS te hebben. Daarom ga ik ook af en toe met lotgenoten op wandel. Het kan deugd doen om te ventileren tegen iemand die volledig weet wat je doormaakt. Dit jaar ga ik zelfs met een aantal van hen de Mont Blanc beklimmen! Er staat dagelijks hooguit 17 kilometer op het programma. Voor echte klimmers is dat waarschijnlijk peanuts, maar voor ons wordt dat een serieuze uitdaging. De MS-Express is de ideale motivatie om me daar volledig op voor te bereiden.”

“Voor mijn diagnose was ik absoluut geen wandelaar, maar nu zou ik het aan iedereen aanraden. Had je me vijf jaar geleden gezegd dat ik rond de Mont Blanc zou wandelen, had ik eens goed gelachen. Dat ik ooit door de Pyreneeën zou wandelen, had ik waarschijnlijk ook niet geloofd, maar vorig jaar liep ik daar toch, en dat zo fier als een gieter! Ik hoop met mijn verhaal nu anderen enthousiast te maken om te wandelen, want het heeft alleen maar voordelen. Als je nog goed te been bent, ga dan rustig van start, en wandel niet meteen een halve marathon. Zodra je in het ritme zit, kan je zelf goed aanvoelen of je nog meer wil en kan wandelen. En of dat opbouwen nu lukt of niet: ervan genieten is het allerbelangrijkste!”

De MS-Express is een jaarlijks initiatief van MS-Liga Vlaanderen. Tijdens de maand mei roepen ze iedereen op om dagelijks te wandelen, en samen zoveel mogelijk kilometers te verzamelen. Hoe de actie precies in zijn werk gaat en ook jij je steentje kan bijdragen lees je op de website.